Jako dziecko uczył się gry na skrzypcach i fortepianie, by następnie zaczął grać na basie w londyńskich zespołach popowych, odrzucając w pewnym momencie możliwość grania z Jimi’m Hendrixem i Mitch’em Mitchellem. Po kilku latach Thomas zdecydował, że nie jest zainteresowany karierą muzyka koncertowego. W wywiadzie z 1998 r. stwierdził: „zrozumiałem, że będąc w zespole, jestem zależny od wszystkich tych innych ludzi. Dotarło do mnie, że gdybym kiedykolwiek odniósł sukces z jakimś zespołem, to chciałbym zostać w studiu i po prostu nagrywać płyty. Nie byłem aż tak zainteresowany graniem na żywo”.
Chcąc przebić się do produkcji, Thomas napisał do producenta The Beatles George’a Martina i został zatrudniony jako asystent w AIR, niezależnej firmie produkcyjnej, którą założyli Martin i trzej inni producenci EMI. Thomas wyprodukował (bez podania jego nazwiska) nagrania The Beatles: „Birthday” i „Happiness Is a Warm Gun”. Współpracował z Procol Harum (cztery płyty) oraz z Pink Floyd przy słynnym albumie „Dark Side of the Moon”. Został zaangażowany po tym, jak David Gilmour, Rick Wright, Roger Waters i Nick Mason nie mogli się zgodzić, jak ta płyta powinna zostać ostatecznie zmiksowana. Następnie producent zaangażował się we współpracę z grupa Badfinger. W 1976 r. Malcolm McLaren poprosił go o wyprodukowanie płyty dla Sex Pistols. Koledzy Thomasa z branży muzycznej byli tym faktem przerażeni. W 1985 r. Thomas odegrał kluczową rolę w osiągnięciu światowego sukcesu australijskiego zespołu INXS. Chris Thomas zdobył nagrodę Rolling Stone Critics – „Producent of the Year”, nagrodę magazynu „Billboard” – „Producent of the Year”, a także nagrody: Grammy i Brit Awards.
Podczas Festiwalu Soundedit zostanie uhonorowany statuetką „Człowieka ze Złotym Uchem” w uznaniu za pionierskie dokonania w dziedzinie produkcji muzycznej.